Martes, 19 Mar. 2024

Actualizado10:50:26 PM GMT

Estás en Opinion

Opinion

Mono Sapiens XIV

Correo-e Imprimir PDF

Mono sapiens

A siempre vista obtienes una imagen adocenada del prójimo.
El chaleco no juega al póker, a no ser que tenga vicio.
Es usted muy guapa, a pesar de que no ser tan joven.
¡Qué monda de bebé, ése al que aún no has completado!
Me repito porque sólo tengo ideas fijas.
Digo cosas elementales que antes no lo eran.
El blanco de los ojos no es racista.

Unha vez houbo un home que nunca dixo meu

Correo-e Imprimir PDF

Xosé Reigosa SolleiroUnha vez houbo un home que nunca dixo meu.
Xosé Reigosa Solleiro foise de onda nós o 21 de febreiro de 2012.

Xaneiro de 2006. Acudo ao vello Bar Patos, en Patos, Panxón, Nigrán do Val Miñor. Convocatoria boca-orella. Preséntase un escrito: trátase de preservar Monteferro da razzia urbanizadora do momento. Abaixoasinamos. Nace Salvemos Monteferro, asociación socio-cultural de defensa medioambiental. De alí a pouco eliximos presidente: Xosé Reigosa, naturalmente.

Desde a súa casa, en Alborés da parroquia de Priegue, vemos Monteferro e as illas Cíes despregar a súa potencia paisaxística. Podíase comprobar tamén, na altura, como as edificacións gañaban terreo ao monte e como mentes desaprensivas ordenaban a corta a feito de hectáreas forestais.

Mono Sapiens XIII

Correo-e Imprimir PDF

Mono sapiens

Pobre de espíritu; todos su valores en Bolsa.
Un cínico tiene bastantes probabilidade de ser como usted.
El seño sencillo y de buenos modales está sofisticado en eso.
El jefe te supervisa hasta la nómina.
Uno sólo es plebeyo cuando emparenta con la familia real.
La represalia es un rencor sostenidos, que no llega a agotarse.

Mono Sapiens XII

Correo-e Imprimir PDF

Mono sapiens

El hombre se parece al mono. E ahí su chulería.
Todo el mundo es bueno, menos el que no lo sabe.
El creo te dice que has de arrepentirte de lo que no se te había ocurrido.
La maldad surge de un estado de conocimiento.
La bondad es un ser mejor que el otro, que lo pone fácil.
Gutemberg no intuyó la mentira que había en los tipos.
La amargura, si no la proyectas, carece de gracia.

A razón de ser do Parador de Baiona e da empresa pública Paradores de Turismo

Correo-e Imprimir PDF

paradormonteboiEn referencia á noticia publicada en valmiñor.info o pasado mércores 11 de xaneiro sobre a posible privatización do Parador de Baiona, quixera manifestar a miña opinión sobre o tema.

Son Jorge Carneiro Penedo, traballador deste Parador e secretario do Comité de Empresa, ademais de membro do Comité Intercentros de Paradores de Turismo dende o ano 1992, ostentando a presidencia deste último ata o pasado ano, o que me proporciona un coñecemento importante desta empresa.

O Portal de Belén en Gondomar

Correo-e Imprimir PDF

cartaz portada1

Algunhas mulleres que vivimos en diferentes parroquias de Gondomar queremos expresar a nosa indignación polo sucedido nestes días previos ao Nadal no noso Concello.

Frankspain

Correo-e Imprimir PDF

FrankspainCuando Victor Frankenstein contempló su engendro, obnubilado por la proeza, no fue capaz de imaginar el daño que éste podía producirle. Después de todo, aquella criatura encarnaba la superioridad de la ciencia, la arrogancia del hombre frente a la naturaleza, la sed de gloria, y cierta soberbia hija del poder.

España se encamina hacia las mismas oscuridades.

Mono Sapiens XI

Correo-e Imprimir PDF

Mono sapiens Cuando el renombrado futbolista se lesiona se lleva una ovación de lástima.
La mentira que cunde es una verdad que defrauda.
La cómoda está bien así.
El gel de baño tiene roce adelfinado.
Va tan a la moda que se anticipa.
Ponen música suave para que prevalezcan las estupideces orales.
El estrés de ahora es que nadie te llame al móvil.
Me tengo autoestima gradias a los demás.
Respeto tanto al prójimo porque mejor es dejarlo así.
En número par es un engreído.

É tempo de Nadal.

Correo-e Imprimir PDF

Victoriano TaiboO sol asomase ao Val Miñor polo alto de San Antoniño, non moi cedo, sen quentura para deter a xeada que aínda campa nas herbas, nos recunchos umbráticos dos camiños e ao pe dos carballos. A friaxe dos seus raios enche de ouro a paisaxe salientando o amarelo dos vimbios que esperan o San Amaro, as vides non están podadas e as vidras semellan longos dedos deformados pola artrose. Arríncanse reflexos aceirados no río Miñor e no esteiros da Foz salpican as alburas das gaivotas ou das garzas remexendo as augas e axotar uns invisibles bechos que, facendo estraños e xeitosos movementos de danza,  atrapaba co largo pico.  No mar, resalta a branca escuma na rompente dos Farallons e nas illas, unha brétema, coma unha tea de araña, acabara, en canto o sol baixe por detrás da Groba, espallándose  polo Val todo, envolvéndoo de noite e de friaxe.

JPAGE_CURRENT_OF_TOTAL