Quen sería aquela muller? 

Fraca, alta, de pelo longo e case branco segundo se amosaba formando una trenza que lle chegaba case ata a cintura, por debaixo do pano co que sempre cubría a cachola, facíana engurrada e bronceada do sol, con fasquía de vella que desmentía o seu andar, sempre descalzo, lixeiro e nervioso. 

Sí se sabia que era ou moraba en Peitieiros, polo menos iso dicía ela, e parece que era certo pois había xente que lembraba iso. 

Non se sabe por que tiña os fígados esfarelados pero o certo é que se queixaba de que non lle daban “o suisidio” e cando reclamaba o subsidio algún dereito habería de ter a el por ter enfermado no cuartel ao facer a “mili” ou noutro oficio ou traballo do que nunca falou.

Por este alcume coñecíase a un home moi difícil de clasificar como vai desprenderse deste relato.

Na voda de Celia - a irmá de Germán o que facía de matachín e era xogador de vantaxe nas  timbas que se facían no Bar Galicia, no Bar do Centro ou noutros lugares, para xogar ás cartas e era un experto nun xogo que parece que trouxeron os que volveran das Américas que se chamaba “Truco” ou “Flor”- serviu a mesa vestindo guantes brancos e dicindo que “xa os levara cando servira ao Rei cando estivo na mili”.