A obra está dedicada ás vivencias previas e posteriores ao nacemento da súa neta. Dadas as dificultades que atopou para editalo baixo un selo editorial, decidiu facelo como libro de autor. O mesmo pode ser adquirido na sede do Instituto de Estidps Miñoranos, na libraría Libraida de Gondomar ou na libraría Seijas de Pontevedra. Tamén con motivo do lanzamento da obra, o escritor creou un blog co xeito de achegar información e dialogar cos lectores sobre os textos.
Poemas da Mariña, nota do autor
“Hai algún tempo que teño un poemario no que falo dos sentimentos que me suscita a miña neta Mariña adobiado coas miñas reaccións polo feito de ser a primeira neta educada dende o berce en galego. Ante as dificultades dunha publicación ao uso, decidín editalo como libro de autor. Tiven a inestimable colaboración de Fernando Casás que me regalou a ilustración da capa, fotografía de parte dun cadro pintado por el para esta ocasión (pintura sobre tea, 28x25cm), ademais de ocuparse do seu deseño.
O libriño xa saíu á luz e agora busco darlle un pouco de vida, xa que sen lectores ningún libro existe. No apartado "Como adquirir este libro" tedes os datos necesarios para facervos con el.
O contido está dividido en catro partes. Na primeira (Azul intenso) falo da voda da nai: consellos, reflexións, alegría, bos desexos... A segunda (Benvida) está ocupada polos sentimentos e esperanzas suscitados polo seu nacemento. Ocupa a terceira parte (Un ano mariñán) unha homenaxe polo seu primeiro aniversario. E, por fin, a cuarta (O Anxo da nosa agarda), un só poema, recolle a benvida ao seu irmán aínda no seo materno.
E xa abonda como presentación. Irei deixando caer por aquí algunhas reflexións que se me ocorran centradas neste poemario. Deixo, como mostra, un poema da primeira parte”:
Florecerá
seguro
para dar unha flor de camariña
que ince na ribeira
na que tanto me teño sementado,
a que agacha as arelas
vellas e desgastadas
deste meu desvarío esnaquizado
nos farallóns
cortantes
da inhóspita ribeira que me toca habitar
no naufraxio anacrónico
que nos arrastra cara á nada,
cara ao non ser,
cara a un misterio gris, extravagante.
Florecerá
na converxencia fértil
dunha franxa de ceo e de esperanza
que racha decidida
a inmensa intensidade branca
das nubes que nos cobren.
Florecerá,
seguro,
femia ou varón, mais camariña sempre.
