- Anterior
- 1 of 6
- Seguinte
O Sr. Alcalde está enfadado. Considera impropio dun estado de dereito o comportamento dos que usan a forza e o asalto ás institucións para impoñer os seus criterios.
Nigrán foi sempre un Concello tranquilo. Os seus índices de delincuencia están entre os máis baixos do estado e o vandalismo non foi aquí nunca un problema. A reacción popular do venres é un feito sen precedentes, como sinalan a maioría das reportaxes periodísticas publicadas ó respecto. ¿Que foi entón o que provocou tal estoupido?
O Sr. Alcalde teno claro: Foi unha trama orquestada por axitadores que manipularon ó pobo enganándoo cunha versión falseada do Plan Xeral. Por esta vez non se trata de axentes pagados por Moscú. Seguindo a fina análise do Sr. Alcalde, eses axitadores de masas están perfectamente identificados: non foron outros que os dous partidos da oposición: PSdeG-PSOE e BNG.
Un discurso que fede a tempos moi pasados, e que parte de dúas premisas fundamentais: a culpa é doutros, e a xente é parva.
Desde os tempos en que Manuel Lemos inventou Praia América, ou cando Bernardo Vázquez vendeu as dunas de Gaifar, pasando polo goberno de Avelino (que batía records estatais de m2 construídos por habitante do municipio), e ata hoxe, Nigrán foi gobernado e deseñado para os de fora, para os que veñen pasar un mes ao ano, para os que teñen aquí unha segunda (ou terceira) residencia.
As parroquias que non se benefician dese fluxo, viven no abandono máis completo, carecendo en moitos lugares dos servicios máis elementais. As mesmas praias están cheas de lixo todo o ano menos en semana santa ou no verán, cando veñen os de fora. O Concello enteiro, víctima desa concepción, padece unha desestructuración e unha falta de equipamentos e servicios impropia dos tempos. Case a metade das vivendas permanecen valeiras a maior parte do ano, pero non se para de construír.
E todo para maior gloria e beneficio duns poucos especuladores, en moitos casos disfrazados de alcaldes ou políticos municipais.
Pero esta vez fóiselles a man. Non souberon calcular as consecuencias do tamaño do seu disparate nin souberon ver os cambios que se están a producir na sociedade galega.
Pretendíase a aprobación inicial dun Plan Xeral que non só perpetuaría esa situación, senón que a agravaría ata o extremo. Un Plan que nin atende ás necesidades elementais dos veciños e veciñas de Nigrán, nin tenta resolver no máis mínimo os seus problemas urbanísticos.
Por unha banda é terriblemente restrictivo nas zonas rurais, impedindo o desenrolo natural das parroquias, para abrir logo as dúas mans nas áreas de especulación máis forte, feito á medida dos grandes constructores e promotores inmobiliarios. Súmense a isto as fundadas sospeitas de información privilexiada, algo que é desde hai tempo vox populi e que agora denuncian os partidos da oposición. Tódolos solos urbanizables e polígonos con máxima edificabilidade rexistraron desde 2002 importantes operacións de compra de terreos.
Sangrante tamén a ocupación de solo público (a propia Casa do Concello e o contiguo colexio de Vilameán) para construír, non equipamentos, senón máis vivendas.
Do relativo ó Plan Xeral en Monteferro, coas súas recualificacións, carreteras, aparcamentos e porto deportivo, xa temos falado aquí.
“Este plan fomenta a emigración dos nigranenses e o empobrecemento das parroquias”. Así remata o escrito presentado polas Asociacións de Veciños ó Alcalde tres días antes da rebelión. Entre outras cousas porque Nigrán é o segundo concello de Galicia coa vivenda máis cara.
É en todo isto onde hai que buscar as causas do acontecido e as causas da obstinación do equipo de goberno en non pactar, en non tentar un mínimo consenso cos colectivos veciñais.
O venres pasado a policía rescatou da Casa do Concello un par de cadáveres políticos. O Plan Xeral xa ardera horas antes nunha pira simbólica na praza pública.
