Cartas Anibal Barbón - La Voz de Galicia
Los acontecimientos del pasado viernes en Nigrán encendieron más de una bombilla de alarma. El respaldo raudo y veloz de Rafael Louzán a su amigo y compañero en más de un frente, Alfredo Rodríguez , no calmó ni un ápice la preocupación surgida en la sede central del PP en Madrid. Pero el desconcierto se tornó ayer en algo más. Desde la sede de Génova, donde Rajoy tiene a sus propios investigadores, ayer a primera hora se empezaron a descolgar teléfonos y pedir interpretaciones y explicaciones de las operaciones de compra y ventas de terrenos en Nigrán, y de todas las conexiones familiares, empresariales y políticas sabidas, intuidas y ocultas de todo lo que se haya hecho en la zona en los años de gestión del actual alcalde.
Cartas ao director
BOS DÃ?AS, NIGRÃ?N
Enviado por Plataforma Salvemos Monteferro www.salvemosmonteferro.org O Sr. Alcalde está enfadado. Considera impropio dun estado de dereito o comportamento dos que usan a forza e o asalto ás institucións para impoñer os seus criterios.
Nigrán foi sempre un Concello tranquilo. Os seus índices de delincuencia están entre os máis baixos do estado e o vandalismo non foi aquí nunca un problema. A reacción popular do venres é un feito sen precedentes, como sinalan a maioría das reportaxes periodísticas publicadas ó respecto. ¿Que foi entón o que provocou tal estoupido?
Abril en Baiona
Por Carlos Méixome - A Chan de Valverde "Xornal A Peneira"
Para moitas persoas da miña xeración o mes de abril ten unhas especiais connotacións, non só por ser o inicio da primavera climatolóxica, senón tamén, e por riba de todo, por ser mes de primaveras políticas. Moitos vivimos, dende a distancia, mais afervoadamente, aquel abril do 74 inzado de cravos ao que felizmente nos convocaban o Zeca Afonso, o Vasco Gonçalvez, o Otelo, o Rosa Coutinho e tantos outros. Outra xeración tivo tamén o seu abril, o de 1931. A ben seguro que os daquela mozos viviron con moita máis intensidade que nós a súa primavera, simplemente porque eles eran protagonistas e nós só espectadores.
Para moitas persoas da miña xeración o mes de abril ten unhas especiais connotacións, non só por ser o inicio da primavera climatolóxica, senón tamén, e por riba de todo, por ser mes de primaveras políticas. Moitos vivimos, dende a distancia, mais afervoadamente, aquel abril do 74 inzado de cravos ao que felizmente nos convocaban o Zeca Afonso, o Vasco Gonçalvez, o Otelo, o Rosa Coutinho e tantos outros. Outra xeración tivo tamén o seu abril, o de 1931. A ben seguro que os daquela mozos viviron con moita máis intensidade que nós a súa primavera, simplemente porque eles eran protagonistas e nós só espectadores.
Un concello para o Val Miñor
Cando, en conversas informais, temos presentado a necesidade de que o Val Miñor sexa un só concello os xestos de asombro ou incredulidade son os máis frecuentes entre os contertulios. A ben seguro que moitas das persoas que lean estas liñas poden pensar que é un despropósito. Aínda así estamos seguros que máis cedo que tarde terase que afrontar unha a cada paso máis necesaria e urxente reorganización administrativa de Galicia.
TRAXEDIAS QUE DEIXAN NOME - Os nomes do mar
Por Xosé Lois Vilar Pederira - Membro do IEM
Foi o 5 de abril de 1900, xa Alfonso XIII tiña quince anos e pronto accedería ó trono de España. A súa nai, María Cristina, deixaría de ser raíña rexente.
Foi no xoves á mañán cando catro lanchas pincheiras foron largar os palangres na Banda do Sur, que é como dicir na costa de Baredo. Polo norte roncaban Os Carallóns e polo oeste oubeaba O Lobo, tanto que volveron a terra tres lanchas, só ficou no mar “La Regente” propiedade de Juan Santos, O Peito Ancho. De patrón ía SALUSTIANO DENIS CARNEIRO.
Foi o 5 de abril de 1900, xa Alfonso XIII tiña quince anos e pronto accedería ó trono de España. A súa nai, María Cristina, deixaría de ser raíña rexente.
Foi no xoves á mañán cando catro lanchas pincheiras foron largar os palangres na Banda do Sur, que é como dicir na costa de Baredo. Polo norte roncaban Os Carallóns e polo oeste oubeaba O Lobo, tanto que volveron a terra tres lanchas, só ficou no mar “La Regente” propiedade de Juan Santos, O Peito Ancho. De patrón ía SALUSTIANO DENIS CARNEIRO.
JPAGE_CURRENT_OF_TOTAL
