Martes, 15 Oct. 2024

Actualizado10:50:26 PM GMT

Estás en Opinion Cartas

Cartas ao director

O "feismo" no Concello de Nigrán

Correo-e Imprimir PDF
Podes crelo ou non, pero o certo é que sí é certo. E case que incríbel pero é certo. O “feismo” campa no Concello de Nigrán. E grave, pero e moito maís grave que campe da man daqueles que deberan e teñen os medios de evitalo. Imos por varias mostras. 

A Praza de Abastos da Ramallosa.

Non hai dubida que cumpría o seu acondicionamiento, e anque teño dúbidas en sobre o seu acondicionamento, quero supoñer que a Dirección Facultativa axeitaria o Proxecto as necesidades e demandas dos usuarios, responsabels dos postos de venda e dos mercantes.

Mexan por nós e efectivamente mexan por nós.

Correo-e Imprimir PDF
Positivo de coliformes fecaisHoxe coñecemos polos medios de comunicación que a ría de Baiona e o esteiro da Foz quedan pechados ao marisqueo por mor dos coliformes verquidos á ría. Algún pode pensar que pode ser unha nova especie invasiva de argazo da familia da coliflor. Pois non, os coliformes é o que vulgarmente se coñece como "merda".

Renuncio

Correo-e Imprimir PDF
Por Carlos Méixome.
O xogador ten que asistir ao pao, e ten que subir no triunfo. Primeiras regras do complexo e diverso mundo do tute. Se non o fai, o contrincante, no caso de descubrilo, pode acusalo cun contundente “renuncio”. Daquela, quen non respectou as regras perde a partida. Sempre queda a desculpa: “despisteime”, mais a lei é inexorable e a man está perdida. Á marxe queda a maña cínica da trampa.
Hai anos compartín numerosa e demorada cea-coloquio cun articulista de prensa, dos chamados, con certa fachenda, “analistas”. No percorrer da noite e dado que o “analista” en cuestión mantiña, e mantén, unha chiscadela galeguista para sectores crédulos, uns amigos preguntáronlle por que non escribía en galego. O home fixo uns cantos “renuncios” antes de que nos decatásemos de que andaba a xogar á marxe das regras.

In the begining

Correo-e Imprimir PDF

Por Carlos Méixome - Publicado na Peneira
A ben seguro que o rostro de Noé sería como o do irlandés xenial. Primeiro veume John Huston ao maxín. Para os ollos adolescentes aquelo era o cine. Enormidade. Grandes pantallas, grandes salas, grandes mensaxes, cine de epopea, cine bíblico e sobre todo A Biblia de Huston. Despois lembrei a bóveda da Sixtina. A dualidade de Buonarotti. O masculino e o feminino enxertados. Adán e Eva felices, separados pola serpe enroscada na árbore do saber, dos horrorizados polo pecado cometido. A tristura do coñecemento. O afastamento do paraíso. A corrupción orixinaria.

As estratexias do cinismo

Correo-e Imprimir PDF
Por Carlos Méixome
Aproveitando os pasados días do entroido achegueime ata a Baiona verdadeira e fermosa, non a das reais nostalxias de espermatozoides ou fazañas coloniais, senón á de dereitos cidadáns. Vagabundeei, mañá fría, por calexas de lousas centenarias. Acudín á fachada, cun aquel de fortaleza inacabada presidida por rosetón tardo románico, da antiga colexiata. Deille unha volta para gozar da ábsida máis primitiva e batín de fociños cunha enorme cruz gravada nos perpiaños graníticos erguidos hai séculos por mans gremiais. O símbolo que na súa orixe significou o reino da xustiza e da liberdade acolle baixo os seus brazos unha relación de nomes comandada por José Barreiro Troncoso, alférez provisional, e por Luís Refojo Mariño, cazador de entobados e furibundo perseguidor dos Ineses. 
A descuberta do agocho, en Sabarís, de Luís e Pepe Pérez Luís, os fillos de Inés, rematou coa morte destes, do falanxista, da anciá Dolores Samuelle e desencadeou a matanza vingativa de nove veciños do Val Miñor, no lugar coñecido como Volta dos Nove.

JPAGE_CURRENT_OF_TOTAL